“ Biz canavar değiliz ve bu şekilde mağlup olmaya niyetimiz
yok… Burada olan ezilenlerin öfkeden önceki sesidir.”
– L. D. Barkley, Attica isyanı katılımcısı
9 Eylül 1971’de New York’daki Attica Hapishanesi'ndeki
tutsaklar hapishanenin kontrolünü ele geçirdi. 5 gün süren Attica isyanı ne ilk
ne de son isyandı. Beyaz egemenliğinin ve bugün hala içinde yaşadığımız
hapishane toplumuna karşı mücadelenin tarihinde önemli bir yeri vardır.
Attica’dan sonraki 40 sene içerisinde hapishaneler altüst
olmuş, hayatların trajedileriyle, dağılan ailelerle, parçalanmış toplumlarla
patlayarak büyüdü. Son yıllarda hapishane içindeki direniş hareketleri giderek
güçlendi. 2010 yılında Georgia Hapishanelerindeki iş durdurma eyleminden, 2013
yılında bütün California hapishane sistemine yayılan açlık grevinden, Texas’daki
yanan I.C.E kapatma merkezlerine, Nebraska ve Alabama’daki hapishane yönetimi
ele geçirmelerinden, isyanlara kadar ülkenin her yerinde tutsaklar uyandı ve
harekete geçti.
Bu Eylül’de tutsaklar, aileleri ve dışarıdaki destekçileri
Attica isyanının 45. yılında tutsak grevi koordine ettiler.
Bu tarihi çaba içerisinde Hapsedilmenin dehşet verici
koşullarına, hapishanenin kendisine ve onu yaratan topluma karşı bir hareketi yüreklendirme ve genişletme
potansiyeli taşır.
Bütün hapishanelerin yıkımına ve özgür, gerçek bir insan
toplumunun yaratılışına doğru!
Duyuru için bkz: ABD: 9 Eylül 2016: Ülke Çapında Eşgüdümlü Tutsak İş Bırakma Eylemi
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder