Mauri'nin ölümünün
yıldönümüne yaklaşırken neden ölümünü her sene 22 mayısta
andığımı merak ettim.
Onunla yakınlık
bağım olsa da ölümünü,hayatını ve anısını ve bu günü
önemli yapan şey onun benim de uğrunda savaştığım fikirlerini
pratiğe döken mükemmel bir yoldaş olmasıdır.
Tahakküme karşı
verdiğimiz uzun savaşta bir çok değerli yoldaşımızı
kaybettik. Ve belki de hayatları (veya eylemleri) Mauri'ye nasıl
ilham kaynağı olduysa, Mauri de benim için öyleydi.
Bir anarşistin
ölümü hareket için telafi edilemez bir kayıp olduğu
için asla gözden kaçamaz. Bir anarşistin otoritenin çeşitli
biçimlerine karşı her gün verilen mücadeleyle gerilmiş ve yeni metodlar,dinamikler, biçimler,bulmak
için yaratıcılık gerektiren fikirleriyle tutarlı eylemleriyle
dikkate alınmasını anlıyorum.
Bütün hareketleri
standardize eden ve potansiyel sınırı çizen dogmalarla ve
doktrinlerle ilgilenmiyorum. Aynı zamanda körü körüne takip
edilmesi gereken birinin idealize edilmiş imaji da umrumda değil.
Bu nedenle düşen
yoldaşlarımı olduklarının ötesinde hatırlayamıyorum; yerleri
doldurulamaz ve onlardan çok şey öğrenebileceğimiz ve aynı
zamanda eleştirebileceğimiz antiotoriterler.
Biz mükemmel bir
yoldaşımızı kaybettik. Ancak onun fikirleri ve pratikleri elden
ele eylemlerle sınırları aşarak bütün sınırlara yayıldı.
Bundan daha iyi bir miras olamazdı.
Duvarın öteki
tarafından seni kucaklıyorum.
Mauricio Morales
kaplerimizde ve antiotoriter her harekette yaşıyor.
Anarşinin
yaşadığından emin olmak için.
Anarşist tutsak
Mónica Caballero
(via Contra
Info)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder